In mijn vorige journaal rapporteerde ik reeds dat wij ons vol goede moed richting de Kroatische grens bewogen. Na het passeren hiervan werden wij verwelkomd door een erehaag van ooievaars, waarbij mijn metgezellen vooral te spreken waren over de sterk verbeterde kwaliteit van het wegdek. Niet minder dan een dag later passeerden we de grens met Slovenië, waar we zo mogelijk nog gastvrijer werden verwelkomd: binnen een paar kilometer kregen we enkele broodjes in de hand gedrukt van een voorbij fietsende dame, om even later bij de supermarkt thee aangeboden te krijgen door een quad-berijdende waldhornblazer. En die avond kregen we in het hotel bovendien de grootste kamer omdat we 'vertegenwoordigers van de nationale sport van Nederland' waren.
In my previous journal I already reported that we were moving towards the Croatian border in good spirits. After passing this very border, we were welcomed by an honorary hedge of storks, while my companions were particularly pleased with the greatly improved quality of the road surface. No less than a day later we crossed the border with Slovenia, where we were welcomed even more hospitably: within a few kilometers we received some snacks from a lady cycling past, only to be offered tea at the supermarket a little later by a quad-riding waldhorn blower. And that evening we moreover got the largest room in the hotel because we were 'representatives of the national sport of the Netherlands'.
 |
| Storks take nest building very seriously |
 |
| In Croatia we saw some other type of winged creature too |
 |
| This Slovenian bridge tried in vain to become invisible by assuming the color of the water |
 |
| One of those instances Maarten had to admit you can't cycle up everything |
Het was best even een overgang tussen het regelmatig wat post-apocalyptische Bosnië en Herzegovina enerzijds (waarvan ik u het fotografische bewijs bespaard heb) en het keurig aangeharkte Kroatië en Slovenië anderzijds. Zonder al te diep in te willen gaan op de vergelijkende dierenpsychologie, was het ook opvallend hoe de hond (de belangrijkste natuurlijke vijand van de fietsreiziger) opeens een stuk minder bijtgraag dan wel volhardend was. Verder ging het van exotisch muezzingeschal naar vertrouwd klokkengebeier en van dagenlang geen fietser te bekennen naar drommen (al dan niet elektronisch ondersteunde) fietstoeristen. In het aangename en statige Ljubljana hadden we een gemoedelijke picknick met een eveneens medisch onderlegd Nederlands fietsstel dat we al eerder in Montenegro troffen en wel (geheel volgens traditie van hun nieuwe Britse thuisland) met een net in de middle of nowhere zelf gezet kopje thee. Mijn onnavolgbare reisgenoten konden het diezelfde dag niet laten om een escape room op te zoeken (en tijdig weer te verlaten).
It was quite a transition between the regularly somewhat post-apocalyptic Bosnia and Herzegovina on the one hand (of which I have spared you the photographic evidence) and the neatly trimmed Croatia and Slovenia on the other. Without diving too deeply into comparative animal psychology, it was also striking how the dog (the most important natural enemy of the bicycle traveler) was suddenly a lot less eager to bite and persist. Furthermore, it went from exotic muezzin blare to familiar ding-dong and from no cyclists to be seen for days to throngs of (not seldom electronically supported) bicycle tourists. In the pleasant and stately Ljubljana we had a nice picnic with another medically trained Dutch bicycle couple that we met before in Montenegro while drinking (entirely in accordance with the tradition of their new British homeland) a cup of self made tea in the middle of nowhere. That same day my inimitable travel companions couldn't resist seeking out an escape room (leaving it in time as well).
 |
| I don't care much for fantasy creatures, but the dragon bridge in Ljubjana was pretty neat |
 |
| Who needs roads for cars anyway?! |
 |
| Sometimes it looked like we were back in Holland! |
Inmiddels bevinden we ons al weer enkele dagen in het land van pasta, pizza, ijs en sta-toiletten. Céline wilde heel graag Venetië zien, maar om onbegrijpelijke redenen zijn fietsen daar verboden. Dus zochten we (geheel volgens big trip traditie) een echt eiland op waarvandaan we met een pondje ons in het toeristisch gedruis konden storten. Over de stad op het water zal ik verder kort zijn: fraai. De afgelopen 3 dagen ging het vervolgens regelmatig via echte fietsroutes (inclusief bordjes en bankjes) westwaarts om nog even van het relatief vlakke fietsen te genieten, maar de besneeuwde toppen van de Alpen lonken! Om Céline te vriend te houden heb ik een niet al te steile pas uitgezocht, maar klimmen zullen we. Overigens heb ik geen verder geweeklaag over de dubieuze meerwaarde van regenkleding hoeven aanhoren; zonder de weergoden te willen verzoeken kan ik u melden dat het (soms tegen alle weersvoorspellingen in) al dik anderhalve week prima weer is (waarbij mijn meteorologische metingen de 42 graden hebben aangetikt).
We are in the land of pasta, pizza, ice cream and squat toilets for some days now. Céline really wanted to see Venice, but for some unfathomable reason, bicycles are forbidden there. So we found a real island (completely in line with big trip tradition) from where we could plunge into the tourist bustle with a ferry. I will be brief about the city on the water: sightly. The past 3 days we went west via actual cycling routes (including signs and benches) to enjoy some relatively flat cycling, but the snowy peaks of the Alps beckon! To keep Céline a friend, I have picked a pass that shouldn't be too steep, but some serious climbing will be involved. Incidentally, I did not have to listen to any further lamentations about the dubious added value of rainwear; without wanting to attract the attention of the weather gods, I can report that (sometimes against all forecasts) the weather has been fine for a good week and a half now (with my meteorological measurements hitting 42 degrees).
 |
| Not bad for a city without bicycles |
 |
| All those vineyards are a waste of grapes if you ask Céline and Maarten |
