Hatton (Sri Lanka), February 5th, 2020 Uphill

De vorige keer noemde ik dat Céline & Maarten het echte klimwerk schenen te vermijden, wat toch deel dient uit te maken van iedere zichzelf respecterende fietsreis. Welnu beste lezer, de afgelopen dagen beklommen ze zo'n beetje alles wat op hun pad kwam. En niet alleen per fiets! Zo bestegen we te voet de zogenaamde Leeuwenrots van Sigiriya, waarbij het ons als obligate vroege vogels lukte om als eerste de top te bereiken. Zelf was ik vooral gecharmeerd van de rondborstige muurschilderingen die halverwege de klim waren te bewonderen.

Last time I mentioned that Céline & Maarten were seemingly avoiding the serious climbing, something that any self respecting cycling trip should obviously incorporate. Well dear reader, the last few days they seemed intent on climbing pretty much anything that came in their way. And not just on their bicycles! We climbed the so called Lion Rock of Sigiriya, and as customary early birds we had the rock for ourselves for quite some time! I was particularly charmed by the busty murals that could be admired halfway through the climb.

Maarten usually wins the daily spot-the-first-monkey-contest

As a tourist you're supposed to climb this sort of thing

The views even got Céline in the mood for photography!

I'm always in the mood for photography

Diezelfde middag (na een bescheiden fietsdagje) klommen we naar de rotstempels van Dambulla, gekenmerkt door indrukwekkende muur- en plafondschilderingen, maar vooral door een hoop Boeddhabeelden. Boven aangekomen vernamen we helaas dat we beneden een ticket hadden moeten kopen. Dit kan natuurlijk de besten overkomen. Hiermee was de derde klim van die dag een feit. En het aanbod van het guesthouse om die avond de zonsondergang te komen bewonderen van een ander hoog punt konden Céline & Maarten ook al niet afslaan.

That same afternoon (after a modest cycling day) we climbed to the rock temples of Dambulla, characterized by impressive wall and ceiling paintings, but most of all lots of Buddhas. Arriving at the top we unfortunately learned that we should have bought a ticket at the bottom. This can of course happen to the best. With this the third climb of the day was a fact. And Céline & Maarten couldn't quite resist the offer of the guesthouse to come and admire the sunset from another high vantage point that evening.

Also worth the climb. Even twice the climb in fact.

Some offerings at a temple (which also took some climbing to get to!)

Maar dit is natuurlijk geen wandelreis. Inmiddels hebben mijn onvermoeibare metgezellen er een dag met ruim 1700 hoogtemeters en klimmetjes tot 14 % op zitten. In deze hitte is dit op de bagagedrager al een beproeving! Ook het wegdek laat de laatste dagen wel eens wat te wensen over (waarbij ik dan met name bij afdalingen allerlei weinig subtiele krachttermen voorbij hoor komen). Twee heroïsche fietsdagen na Dambulla langs flink wat uitgestrekte theeplantages kwamen we aan bij de voet van Adam's Peak. Deze illustere top is helaas niet met de fiets te bedwingen, dus deden we het maar te voet. Vanochtend ging de wekker om 2.30 uur om na een pittige klim van meer dan 1000 hoogtemeters de zonsopkomst vanaf deze 1 na hoogste berg van Sri Lanka te kunnen bewonderen. Na een verfrissende duik in het zwembad stapten mijn metgezellen vervolgens gewoon weer op de fiets; stilzitten gaat mij vooralsnog een stuk beter af!

But this is not a walking trip of course. In the meantime, my tireless companions have completed a day with more than 1700 meters of altitude and climbs of up to 14 %. In this heat that's already a challenge on the luggage rack! The road surface left something to be desired the past few cycling days (whereby all sorts of profanities reach my innocent ears, especially during descents). Two heroic cycling days after Dambulla passing quite a few extensive tea plantations we arrived at the foot of Adam's Peak. Unfortunately, this illustrious summit cannot be conquered by bicycle, so we did it on foot. This morning the alarm went off at 2.30 a.m. in order to admire the sunrise from this second highest mountain in Sri Lanka after a demanding climb of more than 1000 altitude meters. After coming down and taking a refreshing dip in the pool, my companions just got on the bike again, which again proves that sitting still comes quite a bit more natural to me!

One of the many hairpins!

No place quite like Maarten's shoulder to witness a great sunrise

Badulla (Sri Lanka), February 17th, 2020 The curse of the cagey coconut

Wat omhoog gaat, beste lezer, gaat ook weer omlaag. Onderweg terug naar de oostkust konden we genieten van enkele heerlijke afdalingen, waarbij mijn metgezellen soepeltjes door de bochten scheerden en snelheden haalden van tegen de 60 km per uur (daarbij nu en dan een tuk tuk inhalend). Helaas werden vervolgens ons geduld en achterwerk op de proef gesteld door wegwerkzaamheden die maar liefst 55 km aanhielden! Dit overstijgt werkelijk elke conventionele logica. We hebben gezamenlijk en met overtuiging de oelewapper die hiervoor verantwoordelijk is op allerlei creatieve manieren om zeep geholpen, al was het alleen maar in onze fantasie.

What goes up, dear reader, must come down again. On the way back to the east coast we enjoyed some wonderful descents, where my companions skimmed smoothly through the curves and reached speeds of up to 60 km per hour (overtaking a tuk tuk every now and then). Unfortunately, our patience and bums were subsequently put to the test by road works that stretched for no less than 55 km! This really transcends any conventional logic. We have collectively and fervently tortured the numskull responsible for this in all sorts of creative ways, if only in our imagination.

Yihaaaaaa!!

Even the bamboo has a funky color here

Gelukkig is er langs de weg altijd wel wat te eten te scoren, zoals samosa's, dosa's, paratha's, roti's en zo nu en dan een ijsje. Wat tot Maarten's niet geringe verbazing een uitdaging bleek, was het bemachtigen van een simpele kokosnoot. Zelfs een plaatselijk politicus die met zijn goedlachse gezicht op zijn auto kiezers probeerde te werven, bezwoer ons van de dorstlessende kwaliteiten van kokoswater gebruik te maken. Over eten gesproken: Céline kan inmiddels 'Für Elise' niet meer horen. Dat zit zo: de alom tegenwoordige mobiele bakkertjes kondigen hier hun komst aan met deze klassieker als jingle, wellicht omdat ze hier Herman Brood niet kennen.

Fortunately there is always something to snack along the way, such as samosas, dosas, parathas, rotis and every now and then some ice cream. To Maarten's no small surprise, it turned out to be quite a challenge to get hold of a simple coconut. Even a local politician trying to recruit voters in a car with his smiley face on the side passionately recommended the thirst-quenching qualities of coconut water. Talking about food: Céline can no longer stand to hear 'Für Elise'. Here's why: the ubiquitous mobile bakeries announce their arrival with this classic as their jingle. I would have used 'Let's Toast' by Brad Baker & The Hot Buns, one of my favorite songs actually (although Céline & Maarten claim to have never heard of it).

Lots of elephants in Sri Lanka

After giving you a break last time my companions allowed me to bother you with a bird picture again

Na wat vlakkere (en hetere) kilometers langs de kust, zijn we nu weer in heuvelachtiger (en koelere) regionen. Hemelsbreed zijn we ten opzichte van mijn vorige verslag maar 50 km opgeschoten, terwijl we het voor elkaar hebben gekregen hier 550 km over te doen. Maar de kortste afstand tussen 2 punten is immers niet altijd de meeste interessante! Er stonden de afgelopen dagen ook weer wat wandelingen op het programma, deels over de plaatselijke spoorbaan. En deksels, laat Maarten nou net hier na 6 weken smachten zijn eerste kokosnoot mogen nuttigen! Morgen hopen we het spoor te gebruiken waar het voor bedoeld is tijdens een (naar verluid) schilderachtig treinritje, waarbij onze guesthouse kamer gemakshalve nu direct uitkijkt op het perron.

After some flatter (and hotter) kilometers along the coast, we are now back in hilly (and cooler) regions. Compared to my previous report, we have progressed only 50 km as the crow flies, while actually cycling no less than 550 km. But the shortest distance between 2 points is not always the most interesting! There were also some more hikes in the past few days, partly on the local railroad tracks. And behold, let this be the scene of Maarten's first coconut after 6 weeks of craving! Tomorrow we hope to use the tracks for which they're intended during an (allegedly) spectacular train ride, while our current guesthouse room conveniently borders the platform.

Although Céline & Maarten won't readily admit it, a bit of walking can produce some great views too!

Although not exactly legal, walking on the train tracks avoids lots of going up and down!

He was so happy with his coconut

Tomorrow we'll be inside this contraption!

Haputale (Sri Lanka), February 24th, 2020 Trains, twos and teas

Onze trouwe tweewielers in de guesthousekamer in Badulla achterlatend, stapten we de dag na mijn vorige verslagje in de trein voor een retourtje mooi uitzicht. Met een kalm vaartje konden we genieten van groene valleien, theeplantages, watervallen en veel zwaaiende kinderen (volwassenen trouwens ook). Eigenlijk precies zoals op de fiets dus, maar nu eens zonder rekening te hoeven houden met kuilen, honden en losse stenen. De medepassagiers bestonden overwegend uit theatrale selfies nemende Westerlingen, waarbij ik fanatiek mijn buitgemaakte deuropening moest verdedigen!

Leaving behind our loyal two-wheelers in the guesthouse room in Badulla, we boarded the train the day after my previous report for a round trip to nowhere in particular. At a leisurely pace we enjoyed green valleys, tea plantations, waterfalls and many waving children (quite a few adults too). Pretty much the same as a day on the bicycle in fact, yet without having to dodge potholes, dogs and loose stones. The fellow passengers mainly consisted of Westerners taking histrionic selfies, while I had to fight for my captured doorway!

Although Céline & Maarten won't readily admit it, taking a train can produce some great views too...

Nothing like a tunnel to ruin your selfie

The ride was suitable for all ages

Back at the bridge!

Hierna volgden de 2 pittigste, maar wellicht ook meest spectaculaire fietsdagen van deze trip. Maarten's ego liep wat schade op doordat hij zich een aantal stukken in z'n lichtste versnelling al slalommend naar boven moest worstelen. Gelukkkig betrof het een rustige weg waar beide weghelften zonder problemen gebruikt konden worden. Céline ging overigens bijna fluitend omhoog (Maarten wil hierbij benadrukken dat 20 kg bagage wel enig verschil maakt). Deze 2e bikkeldag was overigens 20-02-2020, waarop we de 2000 km mijlpaal bereikten!

After this the 2 most demanding, but possibly also the most spectacular cycling days of this trip ensued. Maarten's ego suffered some damage because he had to struggle up a few stretches in his lightest gear while slaloming upwards. Fortunately it was a quiet road where both sides could be used without problems. Céline on the other hand hardly broke a sweat (Maarten wants to emphasize here that 20 kg of luggage does make a difference). Incidentally, this 2nd day was 20-02-2020, on which we reached the 2000 km milestone!

This part of Sri Lanka is called Hill Country, which makes sense

Also known as 'Little England', which might explain why we could celebrate this milestone with a high tea

De volgende ochtend stond een wandeling door het Horton Plains nationaal park op het programma. Hier valt het illustere 'World's End' te bewonderen, een afgrond met fantastisch uitzicht. Alleen al door de naam wilden we dit wel eens zien. Helaas bleek die ochtend het weer omgeslagen: mist en miezer. Er was dus vooral heel veel niets te zien. Vanochtend konden we gelukkig in de herkansing. Hoewel Céline & Maarten voor gek werden verklaard door de lokale bevolking, vertrokken we dit keer op de fiets naar het Lipton's Seat uitkijkpunt. Een tuktuk chauffeur beweerde later dat hij dat in zijn 22-jarige carrière nog nooit had gezien. In ieder geval was er dit keer heel wat meer te zien! Weer beneden bezochten we ook nog even de theefabriek die door die Lipton kerel hier in 1890 werd neergezet.

The next morning a walk through the Horton Plains national park was on the program. Here you can admire the illustrious 'World's End', a shear drop with fantastic views. Just for the name we had to see this. Unfortunately that morning the weather turned: fog and drizzle. So we mainly saw a lot of nothing. This morning we went for the rematch. Although Céline & Maarten were declared crazy by the locals, we headed for Lipton's Seat viewpoint by bicycle. A tuktuk driver later claimed he had never seen someone do that in his 22-year career. In any case, there was a lot more to see this time! Once down again we also visited the tea factory that was set up here by that Lipton chap in 1890.

In spite of all the mist we could make out this waterfall

We were told they collect up to 40 kg of tea leaves per day!

All this tea made me really thirsty

I bet this Lipton guy never cycled up here