Langs roestige ja-knikkers, loslopend vee en af en toe een minibunkertje vervolgden we onze weg naar de Albanese hoofdstad. We kruisten een landingsbaan waar nog een paar versleten gevechtsvliegtuigen stonden die desalniettemin streng werden bewaakt door een plichtsgetrouwe soldaat (die ons helaas vriendelijk verzocht geen foto's te maken). Onderweg logeerden we op de zolder van een heus kasteeltje. Dit was blijkbaar zodanig aangenaam, dat de e-reader van Céline de volgende ochtend besloot zich onder het kussen te verstoppen wat wij natuurlijk pas ontdekten op het volgende overnachtingsadres. U moet weten: als Céline niet kan lezen, dan verliest voor haar het leven elke glans. Om deze glans weer in ere te herstellen was enig logistiek gepuzzel nodig, maar weer een dag later werd het gekoesterde object gratis en voor niets in de hoofdstad afgeleverd (na een reis van slechts 2 uur, waar wij dus 2 dagen over deden: echt in vorm zijn mijn reisgenoten nog niet).
Past rusty pumpjacks, stray cattle and the occasional mini-bunker we continued our way to the Albanian capital. We crossed an airstrip with a few well-worn fighter planes, which were nevertheless closely guarded by a dutiful soldier (who, unfortunately, kindly asked us not to take any photos). On the way we stayed in the cosy attic of a little stronghold. This was apparently so pleasant that Céline's e-reader decided to hide under the pillow the next morning, which of course we only discovered at the next overnight address. You should know: if Céline can't read, life loses all luster. Some logistical puzzling was required to restore this luster, but a day later the cherished object was delivered to the capital free of charge (after a journey of only 2 hours, which took us 2 days: my travel companions are still somewhat lacking in shape).
 |
| This is Berat where the forgotten e-reader incident took place |
 |
| Albanian women are pretty amazing, if only for their knitting skills |
 |
| When Céline and Maarten ask very nicely I might yield to make a corny picture like this |
Na wat touristische en culinaire uitspattingen in Tirana, arriveerden we in Shkodër wat ook wel de fietshoofdstad van de Balkan wordt genoemd. Helaas deed ook hier zich het weinig fietsvriendelijke doch alomtegenwoordige fenomeen voor van de verkeersdrempel. En wel het soort waarvoor remmen tot een vrijwel volledige stop nodig is, omdat ik anders telkens mijn mutsje zou verliezen. Volgens Maarten verschaft dit dan wel weer een uitmuntende intervaltraining. Behalve veel drempels kent Albanië overigens ook buitensporig veel Mercedessen, zonder tel je eigenlijk niet mee blijkbaar. Zelf ben ik niet zo merkvast en overigens ook niet zo rijgeschikt.
After some touristic and culinary splurging in Tirana, we arrived in Shkodër, which happens to be known as the cycling capital of the Balkans. Unfortunately, here too the not very bicycle-friendly yet plentiful phenomenon of the speed bump is quite rampant. And then the specific type that requires braking to an almost complete stop in order for me not to lose my hat every time. According to Maarten, this provides excellent interval training however. In addition to the many speed bumps, Albania also has an excessive number of Mercedes, without which you don't really matter apparently. I myself don't care much for brands, or for driving for that matter.
 |
| If you like poppy flowers you should try Albania |
 |
| Doesn't get any bicycle friendlier than this |
Zoals de cartografisch geïnteresseerde lezer wellicht al was opgevallen, hebben we de afgelopen dagen niet bepaald een rechte lijn aangehouden en maar liefst 3 grensovergangen in 3 dagen getrotseerd. Dit had vooral te maken met mijn behoefte om weer eens wat vogels op de gevoelige plaat vast te leggen, hoewel de benodigde hoogtemeters om bij het vogelreservaat te komen mij niet geheel in dank werden afgenomen door mijn verder zeer coulante metgezellen. En om vandaag (opnieuw) in Montenegro te belanden, hadden we in de eerste 20 kilometer al 1000 hoogtemeters te pakken. We hopen van harte dat de wegenbouwers hier iets minder sadistisch zijn dan in Albanië: ook vandaag zat er weer een stukje van 18% (en enig gevloek) tussen. Ook duimen we dat de geplande route sneeuwvrij is: we bevinden ons nu al tussen witte toppen. Ben ik even blij met mijn gebreide handschoentjes!
As the cartographically interested reader may have noticed, we have not exactly followed a straight line in recent days and defied no less than 3 border crossings in 3 days. This was mainly due to my need to capture some birds on camera again, although the altutude meters required to get to the bird sanctuary were not entirely appreciated by my otherwise very accommodating companions. And to make it (again) into Montenegro today, we climbed 1000 meters in the first 20 kilometers alone. We sincerely hope that the road builders here are a little less sadistic than in Albania: today there was a stretch of 18% again (not without some cursing). We also keep our fingers crossed that the planned route is free of snow: we are already between white peaks. My knitted gloves will surely come in handy!
 |
| Lake Shkodër: visited by birds and travelling gnomes alike |
 |
| This is a little bit more zoomed in |
 |
| Hanging around in hair pins is the new hype amongst cows these days |
