Céline en Maarten zijn niet te
stuiten! Ze fietsen nu al 11 dagen achter elkaar en laten zich zelfs
niet stoppen door internationale grenzen! Ja waarde lezer, we zijn nu
in Laos! En momenteel in het aangename gezelschap van Daniel, als ik
het goed begrijp een Zwitser met Nederlandse moeder die is komen
fietsen vanuit Kazachstan. Gisteren zaten we te genieten van wat
kleefrijst toen hij voorbij fietste. Ook hij bleek de dag ervoor op
een nogal obscure en uitdagende plek de grens te zijn overgestoken. Morgen fietst hij weer verder richting Cambodja, maar wij gunnen onszelf een
rustdagje in een of ander resort waar een buitendouche opeens een
luxe is.
Céline and Maarten seem to be
unstoppable! They have been cycling for 11 days straight now, not
even being stopped by international borders! Yes dear reader, we are
in Laos now! And at the moment in the pleasant company of Daniel, if
I understand correctly a Swiss guy with a Dutch mother who came
cycling from Kazakhstan. Yesterday we were enjoying some sticky rice
when he pedaled by. He too had come from Vietnam the previous day
using a pretty obscure and challenging border crossing. Tomorrow he'll cycle onward to Cambodia, but we'll allow ourselves a rest day in a
resort where an outdoor shower is suddenly a luxury.
 |
Now it's four of us!
|
Ook de afgelopen tijd waren wij
klaarblijkelijk weer de moeite van het gadeslaan waard, en niet
alleen door die belachelijke uitdossing waarmee Céline en Maarten
zich elke ochtend tooien. Zo werden wij onder andere in de supermarkt
(waar ik graag kom in verband met mijn behoefte aan chocola, maar dat
had ik volgens mij al gezegd) beleefd gevraagd of we met het hele
gezin op de foto wilden.
Also these past few days we were
apparently a sight to behold, and not just because of that ridiculous
outfit Céline and Maarten put on each morning. Like in the
supermarket (a place I like to spend time in because of my need for
chocolate as I might have mentioned before) we were politely asked to
have our picture taken with the whole family.
 |
This almost makes me have poetic urges
|
Over uitdossingen gesproken, Céline en
Maarten zijn zo'n beetje de enigen hier die hun luchtwegen niet met
een al dan niet chirurgisch mondmasker beschermen, hun jaarlijke
fijnstofquotum zullen ze in de afgelopen dagen dus al wel binnen
hebben. Zelf voel ik me erg geïntegreerd met mijn Hello Kitty
mondkapje.
Talking about outfits, Céline and
Maarten must be the only ones here who do not protect their
respiratory tracts with some kind of face mask, so I'm sure they've
already met their annual fine-dust quota in the past few days. I feel
like I'm blending in pretty well with my Hello Kitty mouth cap.
 |
Smooth, quiet, wide and scenic: what
more can a cyclist ask for aside from lots of ice cream vendors?
|
 |
I think we have seen more churches than
temples in Vietnam!
|
Ondanks mijn adviezen haalt nu ook
Céline bergafwaarts met dik 55 km/uur brommertjes in, en vindt zij
dit zowaar leuk. Ook bergop gaat het steeds sneller. Zo komt het wel
eens voor dat we al voor twaalven inchecken in ons volgende
onderkomen na een dag van 100 km. Dit is met het oog op de
temperatuur en de buitjes die hier vooral in de middag vallen ook wel
handig. Het stikt hier van de 'nha nghi's', wat eenvoudige
guesthouses zijn. Soms wel heel erg eenvoudig, waarbij vooral Maarten
een acute aanval van smetvrees kan krijgen. Hij is dan ook altijd
gespitst op bordjes met 'khách sạn', wat, u raadt het al, hotel
betekent.
Despite my advice Céline too is now
taking over scooters going downhill at over 55 km/h, and liking
it too. Going uphill is also starting to look like something. Because
of all this, it can be around noun when we check into our next
accommodation after a day of say 100 km. This is pretty practical
considering the rising temperatures and occasional showers that most
often fall in the afternoon. There are heaps of 'nha nghi's' here,
which are simple guesthouses. Sometimes awfully simple, with Maarten
exhibiting signs of acute mysophobia. He is therefore always keen on
signs with 'khách sạn', which you might have guessed means hotel.
 |
Another huge statue! I can assure you
that Céline and Maarten don't look half as serene when they struggle
up another hill
|
Ik moet bekennen dat ik laatst weer
eens zat te dagdromen en Céline en Maarten de verkeerde kant op
stuurde. Dit betekende een omweg van 25 km, die wel erg mooi was
overigens. Mijn metgezellen namen mijn nalatigheid gelukkig erg
gelijkmoedig op, wat maar weer aangeeft hoe mindful fietsen de mens
wel niet maakt.
I have to admit that because of some
day dreaming on my part I again sent Céline and Maarten the wrong
way. This meant a detour of 25 km, which did happen to be very scenic
by the way. Luckily, my companions didn't fuss over my negligence,
again exemplifying the mindful effects of long distance cycling.
 |
Céline and Maarten try to keep these
kind of pictures from the blog to look tough
|
