And then we were at Angkor! What a
place! Lots of temples and even more tourists! We really enjoyed the
former, and tried hard to avoid most of the latter. Impressive
reliefs, trees entwined with temples, and huge towers with four faces
make this a magical place. The area with all this stuff is huge, so we even resorted to a tuk-tuk one day to see some more distant sites.
En toen waren we bij Angkor! Wat een
plek! Heel veel tempels en nog meer touristen! We genoten van het
eerste, en probeerden dat laatste enigszins te vermijden.
Indrukwekkende reliëfs, bomen die totaal met tempels vergroeid zijn
en enorme torens met vier gezichten maken dit een magische plaats.
Het gebied dat door dit alles wordt beslagen is enorm, dus we hebben
zelfs nog een dagje met een tuk-tuk rondgereden om de verder weg
gelegen tempels te zien.
 |
They built some big temples here.
|
 |
A funky mix of Hinduism and Buddhism.
|
 |
I'm still more of a nature kind of guy.
|
 |
One of the many, MANY mysterious faces.
|
 |
This is the kind of corny picture
people get up at 5 a.m. for.
|
 |
Ah, Cambodian women! If only I was a
little bit taller... They don't all dress like this to be fair.
|
Céline and Maarten originally intended
to do a full loop around the big lake, but the road back to the
capital along the North side of the lake wouldn't be a good option.
We read that it's currently 200 kilometers of 'nightmarish hellscape' because of roadworks, so with this I could convince my
hardy human companions to take the boat back. This showed us another
nice aspect of daily life, with lots of fishermen and floating
villages. The former did cause us to get stuck in nets twice, so a
brave Cambodian had to dive down with a dagger and free the
propeller.
Oorspronkelijk wilden Céline en
Maarten een rondje om het meer fietsen, maar de weg bovenlangs terug
naar de hoofdstad zou momenteel geen fijne optie zijn. We lazen dat
het door wegwerkzaamheden 200 kilometer lang een 'nightmarish
hellscape' zou zijn, en met dit argument kon ik mijn ondertussen
aardig geharde menselijke metgezellen overtuigen om de boot terug te
nemen. Dit liet ons gelijk een heel ander aspect van het dagelijks
leven zien, met heel veel vissers en drijvende dorpjes. Dat eerste
zorgde er wel voor dat de boot twee keer in een net verstrikt raakte
waarbij een dappere Cambodjaan gewapend met een dolk de diepte in
moest om de schroef weer vrij te maken.
 |
Watch where you throw that net!
|
Two days later we cycled across the
Vietnam border without any hassle. Immediately we noticed the bright
green rice fields, and quite a bit of communist symbolism. A pretty
sight those red flags against the blue sky and green rice fields, you
got to give that to those communists! The people here are quite a bit
more extrovert, which is not a bad thing so far. It seems like
they've never seen a white cyclist, let alone a white gnome before,
something that regularly needs to be photographically documented. A
few days ago we witnessed the celebration of Tet: Vietnamese New Year. Curiously there was just one big fireworks show in the city we
happened to be in, a big contrast to the anarchy on the road. Luckily
for us traffic here consists almost exclusively of scooters. New-years day we were taking a break next to the road when a young lady asked
for a picture. Since we're good sports we agreed, and consequently
were taken to her house nearby. After a family portrait we were
installed at a table and given one snack after another, while trying
to communicate with hands and feet. At our departure we received a
kilo of sweet sticky rice with banana, yummie!
Twee dagen later fietsten we zonder
gedoe de grens met Vietnam over. Gelijk vielen de felgroene
rijstvelden op, naast de nodige communistische symboliek. Best mooi
die rode vlaggen tegen de blauwe lucht en groene rijstvelden, dat
doen die communisten dan weer goed! Na Cambodja zijn ze hier een
flink stuk extraverter, wat tot nu toe vooral positief uitpakt. Het
lijkt of men hier nog nooit een blanke fietser heeft gezien, laat
staan een blanke kabouter, en we worden dan ook regelmatig
fotografisch vastgelegd. We waren verder getuige van de viering van
Tet: Vietnamees nieuwjaar. Opvallend genoeg werd in de stad waar we
waren keurig op 1 plek een vuurwerkshow gegeven, dit in tegenstelling
tot de anarchie op de weg. Gelukkig bestaat het verkeer hier vrijwel
uitsluitend uit scootertjes. Op nieuwjaarsdag zaten we aan de kant
van de weg wat te eten toen een jongedame vroeg of ze een foto mocht
maken. Wij zijn de kwaadste niet en stemden hier in toe, waarop we
werden meegetroond naar haar huis. Na een groepsportretje met de hele
familie werden we aan een tafeltje geïnstalleerd en kregen we de ene
versnapering na de andere, terwijl we met handen en voeten probeerden
ons verstaanbaar te maken. Bij het afscheid kregen we nog een kilo
zoete kleefrijst met banaan mee, lekker!
 |
Happy New Year!
|
 |
We also saw a few dragon dances.
|
We're now cycling through the Mekong
delta, which means lots of bridges and a ferry every now and then. A
lot of the roads (and bridges and ferries) are too small for cars,
which is a good thing. The road surface often hurts the eye, not to
mention the privates (which is a bad thing). Just as with the
fireworks it seems like people try to avert disaster by totally superfluous honking, perhaps not such a bad thing with the seemingly total lack of driving skill and common sense that is displayed here daily.
By the way, the communists block weblogs like this. I had to release Maarten's inner nerd to find a way around this. So if you don't hear from us for a while we might be in some cyber terrorist prison camp.
We fietsen nu door de Mekong delta, wat
betekent dat we heel veel bruggen en bruggetjes over moeten, en nu en
dan een pontje. Veel wegen (en bruggetjes en pontjes) zijn te klein
voor auto's, wat fijn is. Het wegdek doet af en toe weer pijn aan de
ogen, om nog maar te zwijgen van de edele delen (wat minder fijn is).
Net als met het vuurwerk lijkt men hier door volledig overbodig
getoeter het noodlot af te wenden, wat bij een schijnbaar volledig gebrek aan
rijvaardigheid en gezond verstand wellicht niet verkeerd is.
Overigens blokkeren de communisten
weblogs als deze, en moest ik de nerd in Maarten naar boven halen om
via een omweg deze update te kunnen plaatsen. Als u een tijdje niets
van ons hoort zitten we dus mogelijk in een strafkamp voor
cyberterroristen.
 |
21 februari 2015, 10.30 uur.
|
 |
The opium of the people is not quite
abolished yet.
|
