Deventer (Holland), October 10th, 2017 The epic adventure continues

Waarde lezer,

Het vervult mijn kleine doch oprechte hart met trots u te mogen verwelkomen op dit digitale reislogboek. Wellicht hebt u hier zo'n 3 jaar geleden ook al eens vertoefd. Mijn dank voor uw bezoek is in ieder geval bovengemiddeld groot.

Maar laat ik ter zake komen. Na een lucratieve maar verder weinig vermeldenswaardige periode als tuinornament ben ik voornemens opnieuw mijn stoute reisschoenen aan te trekken. Dit overigens in overdrachtelijke zin; ik beweeg mij het liefst blootsvoets voort. In hun goedheid heb ik Céline en Maarten opnieuw bereid gevonden mij als reisgenoot te tolereren. Eigenlijk gaan we zo'n beetje verder waar we gebleven waren. Op deze plek zal ik zoals vanouds de geachte lezer van onze wederwaardigheden op de hoogte houden.

Met hulp van mijn hoogbegaafde neefje heb ik wat technische verbeteringen doorgevoerd, waarmee ik u een nog plezantere leeservaring hoop te kunnen verschaffen. Ook wijs ik u graag nog even op de mogelijkheid om per elektronische post van nieuwe berichten op de hoogte te worden gesteld.

Graag tot snel!

       Jim

Valued reader,

It fills my small yet sincere heart with pride to be able to welcome you on this digital travel log. Perhaps you also ventured here some 3 years ago. Anyway, my gratitude for your visit is considerably large.

But let me get to the point. After a lucrative yet uneventful period as a garden ornament, I intend to dust of my travel shoes. As a figure of speech of course: I much prefer to travel barefoot. In their goodness I found Céline and Maarten again willing to tolerate me as their travel companion. In fact, we'll just kind of continue where we left off. This sheltered cove in the digital seas will as always keep the dear reader informed of our trials.

With the help of my gifted nephew I have made some technical improvements which I hope will offer you a more pleasing reading experience. I would also like to remind you of the opportunity to be notified of new messages by electronic mail.

See you soon!

       Jim

Some good memories...

Gia Nghĩa (Vietnam), October 22nd, 2017 Early (and other) birds

Het verheugt mij de zeer geachte lezer te mogen melden dat wij inmiddels al weer enige fietskilometers hebben afgelegd. We liepen aanvankelijk wat vertraging op doordat één van onze tassen ergens was blijven hangen. Dit was balen, want nu had ik geen speedo om van het zwembad gebruik te maken dat we aantroffen in de tuin van onze charmante gastvrouw Gina. In haar villa kakelbont-achtige onderkomen (met boomhut in de tuin) konden we even acclimatiseren en ons geestelijk voorbereiden op alle avonturen in het verschiet. Op enig moment stond er gelukkig een mannetje voor de deur met onze geliefde fietstas, en binnen een uurtje stortten Céline en Maarten zich met ware doodsverachting in de verkeersjungle van Ho Chi Minh City.

It is my pleasure to announce to the honorable reader that we already have some cycling kilometers behind us. We initially experienced some delay because one of our bags was stuck somewhere. This was a pity, because now I didn't have my Speedo to make good use of the pool we found in the garden of our charming hostess Gina. In her Villa Villekulla-like accommodation (with tree hut in the garden) we could acclimatize a bit and prepare ourselves mentally for the adventures ahead. Fortunately, at some point a chap arrived at the door with our beloved bike bag, and within an hour Céline and Maarten plunged themselves in the traffic jungle of Ho Chi Minh City in a rather death-defying way.

My highly anticipated bird watching activities could already start at Kuala Lumpur airport

I think Gina's dog was sad to see us go

Pas de dag erna werd het wat groener en rustiger. Plan is trouwens om via het binnenland naar Laos te koersen, om dan Vietnam in het verre noorden weer binnen te komen. Hierbij gaan we in Vietnam grotendeels over de Ho Chi Minh Road, die erg rustig en mooi zou moeten zijn. Tot nu toe is ie in ieder geval lekker breed en kabouterbillenglad. En volgens Céline en Maarten ook uitdagend heuvelig!

Only the day after it got a bit greener and calmer. By the way, the plan is to head to Laos and then circle back into Vietnam in the far north. In Vietnam, we'll largely use the Ho Chi Minh Road, which should be very quiet and beautiful. Up to now, it's nice and wide, and smooth as a gnome's buttocks. Also, according to Céline and Maarten it's pretty challenging!

5.52 a.m. Life of a bicycle traveler starts pretty early

De gemiddelde Vietnamees benadert ons ondertussen met voorzichtige interesse en behulpzaamheid, wat erg handig is als je even de dop niet van je flesje drinkyoghurt krijgt. Of zoals laatst bij de supermarkt (die ze hier gelukkig ook hebben om aan mijn zwak voor chocola tegemoet te komen): na betaling klonk het 'thank you very much and wellcome to Vietnam!'. En tijdens het fietsen trekken we veel bekijks. In deze regionen kan je een dag lang geen Westerling zien, laat staan eentje die zich in het zweet werkt op een fiets. We horen dan ook de hele dag door 'Oh! Helloooo!', wat bepaald niet onaangenaam is.  

Meanwhile, the average Vietnamese approaches us with coy interest and helpfulness, which is very useful if you're having some trouble opening your bottle of drinkable yogurt. Or like yesterday at the supermarket (which they luckily have here too so I can indulge in my chocolate cravings): after payment the charming checkout girl said "thank you very much and welcome to Vietnam!". And while cycling we draw a lot of attention. In these parts you can go a day without seeing a Westerner, let alone one who's working up a sweat on a bicycle. We get a lot of 'Oh! Helloooo!', which is not unpleasant at all.

Yay, more birds!

Between Paksong & Pakse (Laos), October 30th, 2017 Qualitative analysis of the benefits of an 11-day cycling week

Céline en Maarten zijn niet te stuiten! Ze fietsen nu al 11 dagen achter elkaar en laten zich zelfs niet stoppen door internationale grenzen! Ja waarde lezer, we zijn nu in Laos! En momenteel in het aangename gezelschap van Daniel, als ik het goed begrijp een Zwitser met Nederlandse moeder die is komen fietsen vanuit Kazachstan. Gisteren zaten we te genieten van wat kleefrijst toen hij voorbij fietste. Ook hij bleek de dag ervoor op een nogal obscure en uitdagende plek de grens te zijn overgestoken. Morgen fietst hij weer verder richting Cambodja, maar wij gunnen onszelf een rustdagje in een of ander resort waar een buitendouche opeens een luxe is.

Céline and Maarten seem to be unstoppable! They have been cycling for 11 days straight now, not even being stopped by international borders! Yes dear reader, we are in Laos now! And at the moment in the pleasant company of Daniel, if I understand correctly a Swiss guy with a Dutch mother who came cycling from Kazakhstan. Yesterday we were enjoying some sticky rice when he pedaled by. He too had come from Vietnam the previous day using a pretty obscure and challenging border crossing. Tomorrow he'll cycle onward to Cambodia, but we'll allow ourselves a rest day in a resort where an outdoor shower is suddenly a luxury.

Now it's four of us!

Ook de afgelopen tijd waren wij klaarblijkelijk weer de moeite van het gadeslaan waard, en niet alleen door die belachelijke uitdossing waarmee Céline en Maarten zich elke ochtend tooien. Zo werden wij onder andere in de supermarkt (waar ik graag kom in verband met mijn behoefte aan chocola, maar dat had ik volgens mij al gezegd) beleefd gevraagd of we met het hele gezin op de foto wilden.

Also these past few days we were apparently a sight to behold, and not just because of that ridiculous outfit Céline and Maarten put on each morning. Like in the supermarket (a place I like to spend time in because of my need for chocolate as I might have mentioned before) we were politely asked to have our picture taken with the whole family.

This almost makes me have poetic urges

Over uitdossingen gesproken, Céline en Maarten zijn zo'n beetje de enigen hier die hun luchtwegen niet met een al dan niet chirurgisch mondmasker beschermen, hun jaarlijke fijnstofquotum zullen ze in de afgelopen dagen dus al wel binnen hebben. Zelf voel ik me erg geïntegreerd met mijn Hello Kitty mondkapje.

Talking about outfits, Céline and Maarten must be the only ones here who do not protect their respiratory tracts with some kind of face mask, so I'm sure they've already met their annual fine-dust quota in the past few days. I feel like I'm blending in pretty well with my Hello Kitty mouth cap.

Smooth, quiet, wide and scenic: what more can a cyclist ask for aside from lots of ice cream vendors?

I think we have seen more churches than temples in Vietnam!

Ondanks mijn adviezen haalt nu ook Céline bergafwaarts met dik 55 km/uur brommertjes in, en vindt zij dit zowaar leuk. Ook bergop gaat het steeds sneller. Zo komt het wel eens voor dat we al voor twaalven inchecken in ons volgende onderkomen na een dag van 100 km. Dit is met het oog op de temperatuur en de buitjes die hier vooral in de middag vallen ook wel handig. Het stikt hier van de 'nha nghi's', wat eenvoudige guesthouses zijn. Soms wel heel erg eenvoudig, waarbij vooral Maarten een acute aanval van smetvrees kan krijgen. Hij is dan ook altijd gespitst op bordjes met 'khách sạn', wat, u raadt het al, hotel betekent.

Despite my advice Céline too is now taking over scooters going downhill at over 55 km/h, and liking it too. Going uphill is also starting to look like something. Because of all this, it can be around noun when we check into our next accommodation after a day of say 100 km. This is pretty practical considering the rising temperatures and occasional showers that most often fall in the afternoon. There are heaps of 'nha nghi's' here, which are simple guesthouses. Sometimes awfully simple, with Maarten exhibiting signs of acute mysophobia. He is therefore always keen on signs with 'khách sạn', which you might have guessed means hotel.

Another huge statue! I can assure you that Céline and Maarten don't look half as serene when they struggle up another hill

Ik moet bekennen dat ik laatst weer eens zat te dagdromen en Céline en Maarten de verkeerde kant op stuurde. Dit betekende een omweg van 25 km, die wel erg mooi was overigens. Mijn metgezellen namen mijn nalatigheid gelukkig erg gelijkmoedig op, wat maar weer aangeeft hoe mindful fietsen de mens wel niet maakt.

I have to admit that because of some day dreaming on my part I again sent Céline and Maarten the wrong way. This meant a detour of 25 km, which did happen to be very scenic by the way. Luckily, my companions didn't fuss over my negligence, again exemplifying the mindful effects of long distance cycling.

Céline and Maarten try to keep these kind of pictures from the blog to look tough