Het verheugt mij de zeer geachte lezer
te mogen melden dat wij inmiddels al weer enige fietskilometers
hebben afgelegd. We liepen aanvankelijk wat vertraging op doordat één
van onze tassen ergens was blijven hangen. Dit was balen, want nu had
ik geen speedo om van het zwembad gebruik te maken dat we aantroffen
in de tuin van onze charmante gastvrouw Gina. In haar villa
kakelbont-achtige onderkomen (met boomhut in de tuin) konden we even
acclimatiseren en ons geestelijk voorbereiden op alle avonturen in
het verschiet. Op enig moment stond er gelukkig een mannetje voor de
deur met onze geliefde fietstas, en binnen een uurtje stortten Céline
en Maarten zich met ware doodsverachting in de verkeersjungle van Ho
Chi Minh City.
It is my pleasure to announce to the
honorable reader that we already have some cycling kilometers behind
us. We initially experienced some delay because one of our bags was
stuck somewhere. This was a pity, because now I didn't have my Speedo
to make good use of the pool we found in the garden of our charming hostess
Gina. In her Villa Villekulla-like accommodation (with tree hut in
the garden) we could acclimatize a bit and prepare ourselves mentally
for the adventures ahead. Fortunately, at some point a chap arrived
at the door with our beloved bike bag, and within an hour Céline and
Maarten plunged themselves in the traffic jungle of Ho Chi Minh City
in a rather death-defying way.
 |
| My highly anticipated bird watching activities could already start at Kuala Lumpur airport |
 |
| I think Gina's dog was sad to see us go |
Pas de dag erna werd het wat groener en
rustiger. Plan is trouwens om via het binnenland naar Laos te
koersen, om dan Vietnam in het verre noorden weer binnen te komen.
Hierbij gaan we in Vietnam grotendeels over de Ho Chi Minh Road, die
erg rustig en mooi zou moeten zijn. Tot nu toe is ie in ieder geval
lekker breed en kabouterbillenglad. En volgens Céline en Maarten ook
uitdagend heuvelig!
Only the day after it got a bit greener
and calmer. By the way, the plan is to head to Laos and then circle
back into Vietnam in the far north. In Vietnam, we'll largely use the
Ho Chi Minh Road, which should be very quiet and beautiful. Up to
now, it's nice and wide, and smooth as a gnome's buttocks. Also,
according to Céline and Maarten it's pretty challenging!
 |
| 5.52 a.m. Life of a bicycle traveler starts pretty early |
De gemiddelde Vietnamees benadert ons
ondertussen met voorzichtige interesse en behulpzaamheid, wat erg
handig is als je even de dop niet van je flesje drinkyoghurt krijgt.
Of zoals laatst bij de supermarkt (die ze hier gelukkig ook hebben om
aan mijn zwak voor chocola tegemoet te komen): na betaling klonk het
'thank you very much and wellcome to Vietnam!'. En tijdens het
fietsen trekken we veel bekijks. In deze regionen kan je een dag lang
geen Westerling zien, laat staan eentje die zich in het zweet werkt
op een fiets. We horen dan ook de hele dag door 'Oh! Helloooo!', wat bepaald niet onaangenaam is.
Meanwhile, the average Vietnamese
approaches us with coy interest and helpfulness, which is very useful
if you're having some trouble opening your bottle of drinkable yogurt.
Or like yesterday at the supermarket (which they luckily have here
too so I can indulge in my chocolate cravings): after payment the
charming checkout girl said "thank you very much and welcome to
Vietnam!". And while cycling we draw a lot of attention. In
these parts you can go a day without seeing a Westerner, let alone
one who's working up a sweat on a bicycle. We get a lot of 'Oh!
Helloooo!', which is not unpleasant at all.
 |
| Yay, more birds! |
