Ja beste lezer, ons reisgezelschap is
veilig weergekeerd naar het winterse Nederland! Terwijl ik dit
berichtje typ, slaat de hagel tegen de ramen. Maar eerst nog even
terug naar warmere oorden. Onder een genadeloze zon vervolgenden wij
onze weg langs de Vietnamese kust, waarbij we regelmatig al fietsend
de onstuimige branding zo'n beetje konden aanraken. We brachten
opnieuw (en met enige aarzeling) een bezoek aan de Russische enclave
Mũi Né. De golven waren dit keer zodanig hoog, dat Maarten zijn
kitepogingen al snel opgaf, wat materiaalschade dit keer kon
voorkomen. Céline was zo verstandig er niet eens aan te beginnen.
Van de Russen hadden we overigens weinig last, wat schaarsgekleed
vrouwelijk schoon betreft in tegendeel zou ik zeggen.
Yes dear reader, our traveling party
has safely returned to wintry Holland! As I type this message, the
hail is hitting the windows. But first back to warmer places. Under a
merciless sun we continued our way along the Vietnamese coast, where
we regularly could almost touch the fierce surf from our bicycles.
We visited (with some hesitation) the Russian enclave Mũi Né again.
The waves were high enough for Maarten to soon give up his kite surf
attempts, what also prevented him from breaking all kinds of stuff
this time. Céline was so sensible to not even try. We weren't
bothered at all by the Russians by the way, on the contrary I would
say with all the scantily dressed female beauty around.
 |
Almost too easy
|
 |
The dear reader might get fed up with
bird shots, but not me!
|
 |
They really like fishing in Vietnam
|
In een ontspannen tempo ging het over
wonderschone kustwegen verder richting beginpunt Ho Chi Minh City. We
pakten nog een paar resorts mee, waarbij Céline voor het eerst van
haar leven iets uit een minibar dronk (ter waarde van maar liefst 50
eurocent weliswaar). Om onszelf de verkeersellende van de laatste pak
'm beet 80 kilometer te besparen, gooide Maarten al zijn
fietspuristische overtuigingen overboord, en konden we dankzij een
comfortabele snelboot binnen 2 uur in hartje stad belanden. Nog een
paar kilometer (plus een tunnel waar we getuige de hysterische
handsignalen van een geuniformeerde knakker waarschijnlijk niet per
fiets doorheen hadden gemogen) en we werden verwelkomd door de hond
van Gina die trouw over de fietsdozen had gewaakt.
At a leisurely pace we continued along
beautiful coastal roads to the starting point of Ho Chi Minh City. We
indulged in some fancy resorts, where Céline drank something from a
minibar for the first time in her life (worth a staggering 50 euro
cents). To avoid about 80 kilometer of traffic hell, Maarten threw all
of his purist bicycle convictions overboard, and we were able to
enjoy a comfortable fast boat that took us to the heart of the city
within 2 hours. A few more kilometers (plus a tunnel that judging by the hysterical hand signals of some uniformed bloke should
probably not be used by cyclists) and we were welcomed by Gina's dog
who had faithfully watched over the bike boxes.
 |
After almost 6.000 kilometers (without
punctures!) the bicycles could chill a bit on the rear deck
|
En vanochtend zetten wij dus weer voet
op Hollandse bodem! De 40 graden kouder zijn even wennen, maar verder
ben ik toch erg blij weer thuis te zijn. Céline en Maarten hebben
hun eerste muesli en stroopwafels al weer binnen, en ik drink
regelmatig een slokje uit de kraan, gewoon omdat het kan. Maar verder
zijn we stiekem al aan het nadenken over een volgende
bestemming. Het reizende leven zal altijd wel blijven trekken, en wie
weet zal ik dit eigengereide maar sympathieke stel nog een keer van
de voordelen van mijn aanwezigheid kunnen overtuigen. Eerst maar eens
een fotoboekje voor ze in elkaar flansen. Rest mij niets anders dan u
hartelijk te danken voor het digitale meereizen, en moge de wind u
altijd in de goede richting blazen.
And this morning we set foot on Dutch
soil again! The 40 degrees colder take some getting used to, but
otherwise I am very happy to be home again. Céline and Maarten
already had their first muesli and stroopwafels again, and I
regularly drink a sip from the tap, just because it's possible. But
otherwise we are already secretly thinking about some future
destination. The traveling life will keep its appeal, and who knows,
I might again be able to convince this headstrong but likable couple
of the benefits of my presence. First I'll make them a nice photo
album. Nothing more for me to do than thank the dear reader for digitally
accompanying us, and may the winds always blow you in the right
direction.
 |
Home again!!!
|
