BIG TRIP tiny blog: Cà Ná (Vietnam), January 6th, 2018 Strange Christmas presents and a sunny New Year

Het zal de lezer gerust stellen te vernemen dat wij uiteindelijk niet zijn gezwicht voor de verleiding om een vliegtuig naar een warmere en drogere bestemming te pakken. Nee, dit standvastige gezelschap heeft volhard in haar fietsende bestaan! Ondanks sombere voortuitzichten wat het weerbericht betrof, vertrokken we vol goede moed uit touristenmagneet Hội An. Toen we hier trouwens weer eens achter een mango lassi zaten, hoorden we achter ons Nederlands spreken. Dit is op zich weinig opzienbarend, maar wel bijzonder was dat het om een collega van mijn reisgenoten ging. De wereld is klein! Maar terug naar de fietsontberingen. Om voorspelde overstromingen voor te blijven knalden we als een malle naar het zuiden, geholpen door een stevige wind mee, langs rijstplantages, vissersdorpjes, verlaten strandjes en groteske communistische monumenten. Ik kan u bovendien vertellen dat achtervolgende regenwolken een positief effect hebben op de gemiddelde snelheid. Dit, gecombineerd met de aantrekkende werking van een luxe hotel (en een keertje fout rijden), zorgde ervoor dat Céline op eerste kerstdag een uniek kerstcadeautje aan Maarten kon geven: het verbreken van zijn dagrecord. Na 203 kilometer kwamen we zanderig en bezweet, maar verder redelijk droog aan in het eerder genoemde etablissement, dat bovendien al onze stoutste dromen aangaande ontbijtbuffetten kon waarmaken.

The reader will be relieved to hear that we didn't give in to the temptation to take a plane to a warmer and drier destination. No, this steadfast company has persevered in its cycling existence! Despite gloomy prospects what the weather forecast was concerned, we left tourist magnet Hội An in good spirits. By the way, when we were once again enjoying a mango lassi there, we heard Dutch behind us. This is not very remarkable of course, but the fact that this came from a colleague of my traveling companions was! It's a small world. But back to the cycling hardships. To stay ahead of predicted flooding we raced to the South, helped by a major tailwind, along rice paddies, fishing villages, deserted beaches and grotesque communist monuments. I can also tell you that when pursued by rain clouds the average speed tends to go up. This, combined with the attractive force of a luxury hotel (and taking a wrong turn at some point), meant that on Christmas Day Céline could give a unique Christmas present to Maarten: breaking his day record. After 203 kilometers we arrived sandy and sweaty, but otherwise fairly dry in the aforementioned establishment, which moreover could fulfill all our wildest dreams regarding breakfast buffets.

Céline really likes water just as long as it stays in the sea

Rice plant green is my favorite color

Het weer bleef nog een paar dagen knap waardeloos, waarbij we af en toe maar een rustdag namen. Als positief neveneffect is Céline inmiddels een expert in het ondergaan van allerhande massages. Maar op de voorlaatste dag van het jaar leek het of we ergens een hoekje om gingen en een andere klimaatzone binnenreden: strakblauwe luchten en aangenaam warme temperaturen. Voor het eerst in drie weken konden we onze zonnebrillen en zonnebrandcrème opdiepen. Die dag kwamen we aan op een plek waar mijn onbevreesde reisgenoten graag weer eens wilden kitesurfen. Zo'n plek waarvan ze dan later kunnen zeggen dat ze daar als een van de eersten waren. Ik vind het maar onverantwoord gedoe en heb me wijselijk afzijdig gehouden, zodat ik ook niet heb hoeven zien hoe Maarten een kite aan flarden scheurde. Nou ja, zelf hebben ze geen schrammetje opgelopen gelukkig.

The weather remained pretty rotten for another few days, which made us take a rest day every now and then. As a positive side effect Céline is now an expert in undergoing all kinds of massages. But on the penultimate day of the year it seemed as if we were going around a corner and entered another climate zone: clear blue skies and pleasantly warm temperatures. For the first time in three weeks we dug up our sunglasses and sunscreen. That day we arrived at a spot where my fearless travel companions liked to go kite surfing again. The kind of place that will give them the chance to later say that they were there at the start. I think it's all pretty irresponsible and kept myself aloof, so I also didn't have to see how Maarten ripped a kite to pieces. At least they themselves managed to escape without a scratch.

This lovely couple was also enjoying the sunshine

Some extremely friendly people from the kite spot (together they did manage to break 3 kites in 3 days)

De wind ging gisteren weer liggen, dus de hoogste tijd om verder te fietsen langs de oogstrelende kust van zuidelijk Vietnam. Langs duinen, wijngaarden en enorme keien over gladde en vrijwel uitgestorven wegen waar je regelmatig een geitje of koe moet ontwijken. Ook zien we hier weer veel toffe vogels. Wellicht minder tof is dat je in deze regionen regelmatig in het Russisch wordt aangesproken of een Russische menukaart in je handen gedrukt krijgt (wat het bestellen van een mango lassi onnodig moeilijk maakt). Het is nu nog maar een paar fietsdagen naar Ho Chi Minh Stad, dus we doen het rustig aan. Beetje aan ons kleurtje werken enzo.

The wind went down again yesterday, so plenty of reason to continue cycling along the stunning coast of southern Vietnam. Along dunes, vineyards and enormous boulders over smooth and virtually deserted roads where you regularly have to dodge a goat or cow. We also see some cool birds here again. Somewhat less cool is that in these regions you are regularly addressed in Russian or receive a Russian menu (which makes ordering a mango lassi unnecessarily difficult). Anyway, it's now only a few days cycling to Ho Chi Minh City, so we'll take it easy. Working on our tan and that sort of thing.