Your humble reporter likes to remind
you that our group was looking for a place to spend New-years without getting soaked at the time of my last update. Because truly everything was fully booked we decided to stay where we were: a
pleasant hostel where Maarten showcased his culinary skills that
evening by making a nice stack of Dutch pancakes.
Uw nederige verslaggever helpt u graag
herinneren dat ons gezelschap ten tijde van mijn laatste verslag
naarstig op zoek was naar een plek om Oud & Nieuw droog door te
brengen. Omdat werkelijk alles vol zat, bleven we gewoon waar we
waren: een aangenaam hostel waar Maarten die avond zijn culinaire
skills kon etaleren en een mooie stapel platte oliebollen
produceerde.
 |
He makes it look so easy.
|
The last 2 days of cycling in
New-Zealand were spent on unnerving
rollercoaster roads along the East coast after which we eventually took the bus back to Auckland. Here Mission Bicycle Box commenced. The
bike boxes available at the airport would barely be able to transport
a bicycle of my size, let alone the mean Dutch machines that Céline
and Maarten pedal around on. In the end we found what we were looking
for in a bicycle hire shop nearby. The flights all went really
smoothly, with a little help of our first time business class
experience (just to be able to haul all that weight with us).
De 2 laatste fietsdagen in
Nieuw-Zeeland gingen over enerverende achtbaanwegen langs de
oostkust, om vervolgens weer de bus naar Auckland terug te pakken.
Hier nam Missie Fietsdoos een aanvang. De op het vliegveld
beschikbare dozen zouden mijn maatje fiets nog met moeite kunnen
vervoeren, laat staan de kloeke Hollandse bolides waarop Céline en
Maarten zich verplaatsen. Uiteindelijk vonden we wat we zochten bij
een fietsverhuurbedrijf in de buurt. De vliegreis ging verder
bijzonder soepel, wellicht ook omdat we voor het eerst business klas
vlogen (alleen om al die kilo's mee te mogen zeulen).
From the New-Zealand summer we stumbled
into the Thai winter, still 10 degrees warmer. In Bangkok we had the
luxury of being able to
acclimatize in the expat apartment of Sacha. If I understand
correctly this is a Swiss guy that Maarten knows from Senegal and
whose Japanese wife Maarten later happened to see at a Cameroon
airport. Now there was a cheeky toddler walking around that proved to
be a serious threat to my well-being. Sacha took us on a bike tour
through Bangkok, something that takes a good deal of death defying
assertiveness. I chose to keep my eyes shut most of the time.
Van de Nieuw-Zeelandse zomer ging het
naar de Thaise winter, die toch dik 10 graden warmer is. Aangekomen
in Bangkok konden we gelukkig acclimatiseren in het expat appartement
van Sacha. Als ik het goed begrijp is dit een Zwitser die Maarten uit
Senegal kent en wiens Japanse echtgenote Maarten later nog op een
vliegveld in Kameroen tegenkwam. Inmiddels liep er een vrolijke
peuter rond, voor wie ik helaas een ongewild stuk speelgoed was.
Sacha leidde ons op de fiets door Bangkok rond, wat enige
assertiviteit en doodsverachting vereist. Ik hield mijn handjes het
grootste deel van de tijd voor mijn ogen.
 |
And suddenly we were in busy Bangkok.
|
Not quite tired of life we decided to
take a train to leave the worst of the traffic hell behind us. We
then tried to find our way to quiet coastal roads as fast as
possible. Not quite into all this modern hooey,
I did have to admit that a phone with GPS proved to be indispensable. We seriously kicked up our average speed on the smooth
Thai roads. A recurring challenge here is conquering the language barrier when it comes to ordering food (vegetarian for Maarten, tiny
portions for me). It's always a surprise what ends up on your plate.
Meanwhile we all felt a strong desire to take a moment of rest,
bicycle travel is no holiday I assure you! So we went looking for a calm
little island, which we found in the form of Ko Kut. Here we try to
do as little as possible, something that comes natural to me anyway.
Afterwards we will head to Angor Wat in neighboring Cambodia. I'm
mentally preparing myself for lots of dust and lots of bouncing!
Het leven nog lang niet moe besloten we
een trein te nemen om de ergste verkeersellende achter ons te laten.
Hierna probeerden we zo snel mogelijk terecht te komen op rustige
kustwegen naar het oosten. Nou heb ik niets met moderne fratsen, maar
een mobieltje met GPS bleek hierbij toch wel onmisbaar. Over glad
asfalt knalden we onze gemiddelde snelheid flink omhoog. Een
terugkerende uitdaging bleek het overwinnen van de taalbarrière bij
het bestellen van eten (vegetarisch voor Maarten, kleine porties voor
mij). Het is altijd weer een verrassing wat je onder je neus
geschoven krijgt. Ondertussen was het de hoogste tijd om even een
momentje rust te pakken, fietsreizen is geen vakantie tenslotte. Dus
gingen we op zoek naar een rustig eilandje. Inmiddels bevinden we ons
op het welluidende Ko Kut waar we een paar dagen zo min mogelijk
proberen te doen, iets wat mij over het algemeen al vrij goed afgaat.
Hierna is het plan om het illustere Angor Wat van dichtbij te
bekijken in buurland Cambodja. Ik bereid mij geestelijk voor op veel
stof en stuiteren!
 |
There are quite a few temples in
Thailand.
|
 |
The life of a bicycle traveler is a
hard one.
|
 |
Like I said...
|