BIG TRIP tiny blog: November 2014

Unfortunately my recent reflections on the weather were not followed by a string of sunny days and tailwinds. On the contrary dear reader! The route from the South coast to the big lakes was again the subject of considerable metereologic variations. After a lunch break in the historic town of Riverton we were blown off the road by 50 km/h winds and decided to turn back (after which we were pushed up the hill like crazy). A day or two later we had to take a rest day because of hail storms. Céline and Maarten are not made of sugar, so they eventually pushed on in heroic fashion.

Mijn recente bespiegelingen over het weer werden helaas niet gevolgd door louter zonneschijn en wind mee. Integendeel waarde lezer! De reis van de zuidkust naar de grote meren werd opnieuw gekenmerkt door de nodige metereologische variatie. Na een lunchpauze in het historische Riverton werden we door windkracht 6 van de weg geblazen en besloten we toch maar om te keren (om vervolgens in een rotvaart de heuvel op geduwd te worden). Een dag of twee later zorgde hagel voor een noodgedongen rustdag. Céline en Maarten zijn echter niet van suikergoed en bikkelden vrolijk voort.

Luckily the weather changed for the better during a boat trip through Doubtful Sound, a huge fjord with dolphins, penguins and seals. The same day we continued our bike trip along more shy sheep and curious cows. Maarten was able to convince Céline to take the scenic gravel road to touristic Queenstown, and within no time these were pretty much the only creatures around. We were again surrounded by snowy mountains and nice little creeks. That night it was time to put our tent to good use again. It was also our unfortunate introduction into the phenomenon of the sandfly, something I will have to come back to later.

Gelukkig klaarde het weer op tijdens een boottochtje door Doubtful Sound, een enorm fjord met dolfijnen, pinguïns en zeehonden. Dezelfde dag fietsten we verder langs schuwe schapen en nieuwsgierige koeien. Maarten kon Céline overtuigen om de onverharde doch naar verluid wonderschone weg naar het touristische Queenstown te nemen, en al gauw waren deze dieren vrijwel de enige levende wezens in de wijde omtrek. We werden opnieuw omringd door besneeuwde toppen en kabbelende beekjes, waarbij we die nacht de tent weer eens konden benutten. Hier openbaarde zich ook het fenomeen van de zandvlieg, waarop ik later nog wel eens zal terugkomen.

Céline on the lookout for more penguins.

Even Céline and Maarten felt pretty small in this big fjord.

I really like lakes. So do sandflies apparently.

The next day Céline had to admit that this might indeed be one of the most beautiful routes in the world. We had slalomed around stray livestock before (the fences here are pretty flimsy), but here the gates were just wide open. Something I can overlook with sheep, but here big bulls were standing on the road and intimidatingly eying our slow progress. Céline and Maarten nevertheless pushed on without blinking. Bridges seem to go neglected here too sometimes, so we had to cross an icecold stream or two. Later we unintentionally drove up hundreds of scheep and saw a bull jump back over a fence in panic. We eventually arrived at lake Wakatipu just in time to take the steam liner to Queenstown.

De volgende dag moest zelfs Céline toegeven dat dit een van de mooiste wegen ter wereld zou kunnen zijn. Hoewel we al eerder moesten slalommen om loslopend vee dat gebruikmaakt van de belabberde kwaliteit van de hekken hier, stonden hier de hekken gewoon open. Dat kan ik door de vingers zien als het gaat om schapen, maar hier stonden tamelijk indringend kijkende stieren op de weg. Céline en Maarten fietsten hier echter stoïcijns omheen. Ook bruggen worden hier wel eens achterwege gelaten, zodat we tot 2 maal toe een ijskoud stroompje moesten oversteken. Later joegen we onbedoeld honderden schapen op en waren we getuige van een stier die in paniek terug het hek over sprong. We arriveerden al met al net op tijd bij het Wakatipu meer om de stoomboot naar Queenstown te kunnen nemen.

Like a true gentleman Maarten carried his bike across, after carrying me first of course. Céline refused to be carried.

One of the most scenic roads in the universe!

What a great shepherdess Céline could have been.

Maarten likes to claim he lacks physical fears. I don't buy that. Since we were in the centre of extreme activities I challenged him to pick the scariest one. And so this whacko jumped into some huge river gorge with an elastic cord attached to his ankles for a 8 second freefall.

Maarten verklaart graag dat hij geen fysieke angsten kent. Ik geloof daar helemaal niks van. Aangekomen in dit centrum van extreme activiteiten daagde ik hem dus uit het engste te doen wat voor handen was. En zo sprong deze malloot met een elastiek aan zijn enkels een of ander ravijn in voor een vrije val van acht seconde.

I couldn't watch this nonsense, but the lunatics that run this operation made some pictures.

Céline had to show her worth next with some challenging climbs, among them the hairpins up the Crown range, with 1076 meters the highest sealed road in New Zealand. After this we were over the Haast pass to the West Coast before we knew it. Here we ran into Australian cyclist John again, who we crushed with monopoly on another imposed rest day while hail was pounding the roof. The day after saw us cycling through lush rain forests and along roaring surf with the sun out again in full force. And the past days we've checked out some glaciers too. If there's a Big Gnome he must have saved New Zealand for last in his creation. Or perhaps he started with it and rushed through the rest. Anyway, our little fellowship will continue to follow the coast to the North, probably dodging some more rain showers in the process.

Vervolgens werd Céline op de proef gesteld met enkele pittige beklimmingen, waaronder de haarspeldbochten naar de Crown range, met 1076 meter de hoogste verharde weg van Nieuw-Zeeland. Hierna ging het zonder veel moeite over de Haast pas naar de Westkust. Hier liepen we opnieuw de Autralische fietser John tegen het lijf, die we tijdens een noodgedwongen rustdag inmaakten met monopoly terwijl hagelbuien op het dak kletterden. De volgende dag reden we gezamenlijk met een stralende zon door tropisch regenwoud en langs wilde brandingen. Om vervolgens gisteren en vandaag een paar gletsjers te bewonderen. Tjsa, als er een Grote Kabouter bestaat dan zal hij bij de creatie Nieuw-Zeeland voor het laatst hebben bewaard. Of hij begon er mee en heeft de rest vervolgens afgeraffeld. In ieder geval zal dit gezelschapje zich verder noordwaarts langs de kust begeven en al doende weer de nodige buitjes proberen te ontwijken.